رابطه مشارکت اجتماعی و سلامت عمومی در سالمندان

زمینه: رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت در سالمندان می تواند تأثیر بالقوه ای در پیشبرد سلامت آنان داشته و به همان نسبت، موجب کاهش هزینه های مربوط به مراقبت های بهداشتی شود. این پژوهش با هدف بررسی رابطه مشارکت اجتماعی با سلامت عمومی در سالمندان انجام شد. روش ها: جامعه این پژوهش را افراد 60 سال و بالاتر منطقه 5 تهران تشکیل می دادند. براساس فرمول های تعیین حجم نمونه، تعداد 80 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و از یک پرسشنامه محقق ساخته مشارکت اجتماعی و مقیاس ghq-28 برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از آزمون های آماری کولموگروف- اسمیرنف، همبستگی پیرسون و اسپیرمن، یومان ویتنی و رگرسیون خطی ساده برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته­ها: یافته ها نشان داد که بین مشارکت اجتماعی و سلامت عمومی و ابعاد آن رابطه معناداری وجود ندارد (05/0p<). در بین اطلاعات جمعیت شناختی، تنها عامل سن با مشارکت اجتماعی رابطه ای منفی نشان داد (05/0p>). نتیجه­گیری: فقدان رابطه بین مشارکت اجتماعی و سلامت عمومی را شاید بتوان به اثر عوامل حاشیه ای مانند وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دوران پژوهش نسبت داد. انجام پژوهش مشابه، در شرایط و موقعیت زمانی و مکانی دیگر شاید بتواند به امکان تعمیم پذیری نتایج این مطالعه کمک بیشتری نماید.